Kültür ölçeğinin genişlemesi ve kültür yoğunluğunun artmasıyla birlikte, Apostichopus japonicus hastalığı giderek daha önemli hale gelmiş ve bu durum su ürünleri yetiştiriciliği endüstrisine ciddi kayıplar getirmiştir. Apostichopus japonicus hastalıkları esas olarak bakteriler, virüsler ve siliatlardan kaynaklanır; bunlar arasında Vibrio brilliant'ın neden olduğu deri çürüklüğü sendromu en ciddi olanıdır. Hastalığın kötüleşmesiyle, Apostichopus japonicus'un vücut duvarı ülserleşerek mavi ve beyaz lekeler oluşturur ve sonunda kendi kendine eriyerek ölür ve burun mukusu benzeri bir kolloide dönüşür. Geleneksel hastalık önleme ve tedavisinde antibiyotikler yaygın olarak kullanılır. Ancak uzun süreli antibiyotik kullanımı yalnızca bakteri direnci ve ilaç kalıntıları gibi gizli bir tehlikeyi beraberinde getirmekle kalmaz, aynı zamanda gıda güvenliği ve çevre kirliliğini de beraberinde getirir. Bu nedenle, deniz hıyarı hastalığını azaltmak için kirletici olmayan, kalıntı bırakmayan ve güvenli bir preparatın geliştirilmesi, güncel araştırmaların odak noktalarından biridir.

Potasyum diformat, beyaz kristalimsi, kuru ve tatsız bir tozdur. Avrupa Birliği tarafından antibiyotiklerin yerini alması onaylanan ilk antibiyotiksiz yem katkı maddesidir. Kültür hayvanlarının büyümesini teşvik edebilir, zararlı bakterilerin büyümesini engelleyebilir ve bağırsak ortamını iyileştirebilir. Potasyum diformat, sucul organizmaların büyümesini ve verimini önemli ölçüde artırabilir.

1 Test sonuçları

1.1 Diyet potasyum diformatının deniz hıyarı Apostichopus japonicus'un büyümesi ve hayatta kalması üzerindeki etkileri

Apostichopus japonicus'un özgül büyüme hızı, diyetteki potasyum diformat içeriğinin artmasıyla önemli ölçüde arttı. Diyetteki potasyum diformat içeriği %0,8'e ulaştığında, yani diyetteki potasyum diformat içeriği %1,0 ve %1,2 olduğunda, Apostichopus japonicus'un özgül büyüme hızı diğer uygulamalardan önemli ölçüde daha yüksekti. Ancak anlamlı bir fark yoktu (P > 0,05) (tablo 2-2). Deniz hıyarının hayatta kalma oranı tüm gruplarda %100 idi.

1.2 Diyet potasyum diformatının deniz hıyarı Apostichopus japonicus'un bağışıklık indeksleri üzerindeki etkileri

Kontrol grubuyla karşılaştırıldığında, farklı potasyum dikarboksilat seviyeleri, selomositlerin fagositik kapasitesini ve O2 üretimini farklı oranlarda artırabilmiştir (tablo 2-3). %1,0 ve %1,2 potasyum diformat eklendiğinde, deniz hıyarında selomositlerin fagositik aktivitesi ve reaktif oksijen türü O2 üretimi, kontrol grubuna kıyasla anlamlı derecede yüksekti; ancak %1 ve %1,2 potasyum diformat grupları arasında veya diğer potasyum diformat seviyeleri ile kontrol grubu arasında anlamlı bir fark görülmedi. Yemdeki potasyum dikarboksilat içeriğinin artmasıyla, deniz hıyarının SOD ve NOS değerleri arttı.

1.3 Diyet potasyum diformatının deniz hıyarının Vibrio brilliant enfeksiyonuna karşı direnci üzerindeki etkisi

Meydan okumadan 1,4 gün sonra, kontrol grubundaki deniz hıyarının kümülatif ölüm oranı %46,67 idi ve bu oran %0,4, %0,6, %0,8, %1,0 ve %1,2 potasyum diformat gruplarındaki orandan (%26,67, %26,67, %30, %30 ve %23,33) önemli ölçüde daha yüksekti, ancak %0,2 tedavi grubu (%38,33) ile önemli bir fark yoktu. %0,4, %0,6, %0,8, %1,0 ve %1,2 potasyum diformat gruplarındaki deniz hıyarının ölüm oranında önemli bir fark yoktu.

2. Tartışma

2.1 Potasyum dikarboksilatın deniz hıyarı Apostichopus japonicus'un büyümesi üzerindeki etkisi

Hayvanlarda potasyum dikarboksilatın etki mekanizması esas olarak gastrointestinal sisteme girmek, gastrointestinal ortamı iyileştirmek, pH'ı düzenlemek ve zararlı bakterileri öldürmektir (Ramli ve Sunanto, 2005). Ayrıca, potasyum diformat yemdeki besin maddelerinin emilimini artırabilir ve kültür hayvanlarının sindirilebilirliğini ve kullanım oranını iyileştirebilir. Sucul hayvanlara uygulandığında, deneyler potasyum diformatın karideslerin büyüme ve hayatta kalma oranını önemli ölçüde artırabileceğini göstermiştir (he Suxu, Zhou Zhigang ve ark., 2006). Bu çalışmada, deniz hıyarının (Apostichopus japonicus) büyümesi, yeme potasyum dikarboksilat eklenmesiyle desteklenmiştir ve bu, verland tarafından bildirilen domuz yavruları ve bitirme domuzlarında potasyum dikarboksilat uygulamasının sonuçlarıyla tutarlıdır. M (2000).

2.2 Potasyum dikarboksilatın deniz hıyarı Apostichopus japonicus'un bağışıklığı üzerindeki etkisi

Apostichopus japonicus, diğer ekinodermlerle aynı savunma mekanizmasına sahiptir ve hücresel ve hücresel olmayan (humoral) bağışıklık tepkisiyle tamamlanır. Bu savunma mekanizması esas olarak hayvan vücuduna giren yabancı cisimleri tespit edip ortadan kaldırmak veya yabancı cisimleri zararsız maddelere dönüştürmek ve yaraları onarmak için kullanılır. Ekinodermlerin hücresel bağışıklık tepkisi, ekinodermlerin savunma sistemini oluşturan çeşitli selomositler tarafından tamamlanır. Bu hücrelerin temel işlevleri arasında fagositoz, sitotoksin reaksiyonu ve pıhtılaşma düzeyinde antibakteriyel maddelerin üretimi yer alır (kudriavtsev, 2000). Fagositoz sürecinde, selomositler, NO, H2O2, OH ve O2- dahil olmak üzere reaktif oksijen türleri (ROS) üretmek için bakteriler veya bakteri hücre duvarı bileşenleri tarafından uyarılabilir. Bu deneyde, diyete %1,0 ve %1,2 potasyum dikarboksilat eklenmesi, selomositlerin fagositoz aktivitesini ve reaktif oksijen türlerinin üretimini önemli ölçüde artırmıştır. Ancak, potasyum diformatın fagositoz aktivitesini ve O2 üretimini artırma mekanizmasının daha fazla araştırılması gerekmektedir.

2.3 Potasyum dikarboksilatın deniz hıyarı Apostichopus japonicus'un bağırsak florası üzerindeki etkisi

Potasyum dikarboksilat zayıf alkali ortamda formik asit ve formata ayrışabilir ve hücre zarından mikrobiyal hücrelere girebilir. Escherichia coli ve Salmonella gibi zararlı mikroorganizmaların yaşam ortamını hücre içindeki pH değerini değiştirerek ve üremelerini engelleyerek değiştirebilir, böylece bağırsak mikroekolojik dengesini düzenleyebilir (eidelsburger, 1998). Potasyum dikarboksilatın bağırsak mikroflorası üzerindeki etkisi, makroskobik olarak, potasyum dikarboksilatın ayrışmasıyla üretilen H+ bağırsaktaki pH değerini düşürür ve bağırsak mikroflorasının büyümesini engeller. Mikroskobik olarak, H+ hücre zarından bakteri hücrelerine girer, doğrudan hücre içi enzimlerin aktivitesini yok eder, mikrobiyal protein ve nükleik asit metabolizmasını etkiler ve sterilizasyonda rol oynar (Roth, 1998). Sonuçlar, potasyum diformatın deniz hıyarının toplam bağırsak bakterileri üzerinde çok az etkisi olduğunu, ancak Vibrio sayısını önemli ölçüde engelleyebileceğini göstermiştir.

2.4 Potasyum dikarboksilatın deniz hıyarı Apostichopus japonicus'un hastalık direnci üzerindeki etkisi

Vibrio splendens, deniz hıyarının kabuk çürümesi sendromunun patojen bakterisidir ve deniz hıyarının üretimi ve yetiştiriciliği için zararlıdır. Bu deney, yeme potasyum dikarboksilat eklenmesinin Vibrio brilliant ile enfekte deniz hıyarının ölüm oranını azalttığını kanıtlamıştır. Bu durum, potasyum diformatın Vibrio üzerindeki inhibitör etkisinden kaynaklanıyor olabilir.

3 Sonuç

Sonuçlar, diyet potasyum diformatının Apostichopus japonicus'un büyümesi üzerinde önemli bir etkiye sahip olduğunu, Apostichopus japonicus'un spesifik olmayan bağışıklığı üzerinde olumlu bir etkiye sahip olduğunu ve Apostichopus japonicus'un humoral ve hücresel bağışıklığını artırdığını göstermiştir. Diyete potasyum dikarboksilat eklenmesi, deniz hıyarının bağırsaklarındaki zararlı bakteri sayısını önemli ölçüde azaltmış ve Vibrio brilliant ile enfekte deniz hıyarının hastalık direncini artırmıştır. Sonuç olarak, potasyum dikarboksilat deniz hıyarı yeminde bağışıklık güçlendirici olarak kullanılabilir ve uygun potasyum dikarboksilat dozu %1,0'dır.